.کمترین کاریه که میتونیم بکنیم

.این رو بخونید

.خسته شده م. از سعی کردن برای خسته نشدن خسته شدم
.از دیدن اینکه همه خسته شده اند هم خسته شدم
از فکرهای پرت و پلایِ بی ربطِ به هم پیوسته خسته شده بودم، گفتم شاید نوشتن درمانش باشه ولی حالا میبینم از پرت و پلا نوشتن هم

خسته شدم

کی میدونه پاگرد پله ها کجاست؟

تو اتاق نشسته بودم، کسل و بی حوصله مثل بیشتر وقتهای این روزا تو شرکت. داشتم با خودم کلنجار میرفتم که دست از این خود کسل بینی بردارم و به کارهام برسم (و خوب رسیدن به این هدف کم کم تا دو سه ساعت آینده غیرممکن به نظر میرسید) که سمیه با چند تا دونه بادوم زمینی و دو تا شکلات از در اومد تو. گفت دیدم امروز از صبح که اومدی بی حوصله ای، گفتم شاید اینا رو بخوری یه کم شارژ شی

چقدر این حرف بهم چسبید. چقدر خوبه که دور و بری ها گاهی حواسشون به آدم باشه .

جالب اینجاست که من اصلا بادوم زمینی دوست ندارم ولی این ها خوشمزه ترین بادوم زمینی های دنیا بودن و روز من رو ساختن.

مرسی خانوم امانی عزیز به خاطر توجهت:*

وقتهایی بود،دلت که می گرفت،کسی که انتظارش را هم نداشتی،سروکله اش بی هوا پیدا می شد:زنگی،دیداری،گپ و گفتی تا سبکتر کند لحظه هایت را......این روزها...آن که باید هم، گوشه چشمی نمی اندازد به سنگینی روزهایت،می بیند و نمی بیند، می بیند و می گذرد، می گذرد و نمی بیند...گله ای نیست.تنها، مانده ام که من یا دنیا؟ کداممان این قدر عوض شده ایم

!!!جلسه داشتیم در کرمان، جلسه داشتنی

راستی دیدین چهارشنبه بارون اومد! خداییش مستجاب الدعوه گی رو حال کردین D: